کد مطلب:25757 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:18

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

مختصري دربارهي زندگاني حضرت هود شرح دهيد؟

يكي از پيامبراني كه نام او در قرآن چندين مرتبه تكرار شده، و يك سوره به نام او ناميده شده، حضرت هودغ است. سلسله نسب او را چنين ذكر نمودهاند: هود بن عبداللّه بن رباح بن خلود بن عاد بن عوص بن ارم بن سام بن نوح. بنابراين نسب او با هفت واسطه به حضرت نوح ميرسد. علت نامگذاري هود به هود اين بوده كه از ضلالت قومش هدايت يافته بود و از سوي خدا براي هدايت قوم گمراهش برانگيخته شده بود.

هودغ مطابق پارهاي از روايات، در قيافه و قامت هم شكل حضرت آدمغ بود. سر و صورتي پر مو و چهرهاي زيبا داشت.(بحارالانوار، مجلسي، ج 11، ص 363.) هود دومين پيامبري است كه در برابر بت و بتپرستي قيام و مبارزه كرده كه اوّلي آنها حضرت نوح بود.(الميزان، ج 10، ص 207 و 208.)

با اين توضيح و با الهام از قرآن، فرازهاي مختصري از زندگي حضرت هود و قومش كه به قوم عاد معروف بودند جلب ميكنيم: حدود 700 سال قبل از ميلاد حضرت مسيحغ در سرزمين احقاف (بين يمن و عمّان، در جنوب عربستان) قومي زندگي ميكردند كه به آنها قوم عاد ميگفتند. قوم عاد افرادي تنومند، بلند قامت و نيرومند بودند. (فجر، 8) آنان در ناز و نعمت به سر ميبردند و همچون شيوة بيشتر سرمايهداران و مرفهين بيدرد، مست غرور و غفلت بودند. از قدرتشان براي ظلم و ستم و استعمار و استثمار ديگران سوء استفاده ميكردند و از مستكبران عنود و سركش پيروي مينمودند و در ميان انواع خرافات و بتپرستي و گناهان غوطهور بودند و هرگز حاضر نبودند از روش خود دست بردارند و در برابر حق تسليم گردند. (هود، 59)

خداوند براي هدايت اين قوم سركش حضرت هود را برانگيخت امّا قوم هود در برابر اندرزهاي پر مهر حضرت هود به جاي اينكه پاسخ مثبت بدهند، به لجاجت و سركشي پرداختند، با صراحت او را تكذيب كردند. (شعرأ/آيات 136 تا 139) به دنبال اين عمل، خداوند عذاب سختي بر اين قوم فرستاد و آنها را به هلاكت رساند (سوره ذاريات، آية 41 به بعد; سورة حاقّه، آية 6 به بعد; سورة قمر، آية 18 به بعد) به گفتة مفسّران اسلامي، اين عذاب عبارت بود از باد تند و ويرانگر، و ابر سياه پر گرد و غبار.(تفسير نورالثقلين، ج 5، ص 18; تفسير فخررازي، ج 28، ص 28.) مطابق پارهاي از روايات، هود و اطرافيانش، بعد از هلاكت قوم عاد، به سرزمين حضرموت كوچ نموده، و تا آخر عمر در آنجا زيستند. قرآن دربارة نجات هود و مؤمنان ميفرمايد: وَ لَمَّا جَآءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا هُودًا وَ الَّذِينَ ءَامَنُواْ مَعَهُو بِرَحْمَةٍ مِّنَّا وَ نَجَّيْنَـَهُم مِّنْ عَذَابٍ غَلِيظ;(هود،58): و چون فرمان ما در رسيد، هود و كساني را كه همراه او ايمان آورده بودند، به رحمت خويش نجات داديم و از عذاب سخت رهانيديم.

مولانا در كتاب مثنوي، ماجراي نجات هود و ايمانآورندگان را در اشعار خود ترسيم مينمايد.(ر.ك: ديوان مثنوي، به خط ميرخاني، دفتر يك، ص 24.)